Endless Road Stories
One continuous story
De nachtbus vanuit San Antonio is een naar pis ruikend ding, vol met de ellende van de duizend mensen die de stoelen door de jaren heen versleten hebben. Ik kan niet slapen, en tegen de tijd dat de bus stopt in een nergens gelegen stadje ergens in Texas, ontwaakt ik uit een precaire halfslaap. Ik lijdt honger en het enige wat om zes uur ’s ochtends open is, is een diner op een half blok van het busstation. Een van die plekken die verplicht met bijna perfecte tussenpozen langs de snelweg opdoken, allemaal hokjes en met stroop besmeurde tafels die net zo goed op die manier vervaardigd hadden kunnen worden.
The desert landscape of Eastern Texas is somehow familiar: the same pickup trucks and cowboy hats and gun racks.
De man die nergens voor terugdeinst: de eindeloze weg van motorrijden over lange afstanden. Skin has come home.
“You a serial killer?”
Dit verhaal is geschreven door een vriend van mij en beschrijft zijn levenservaringen die hem naar een carrière als paranormaal onderzoeker hebben geleid. Zijn persoonlijke worstelingen hebben de persoon gevormd die hij is, iemand die veel om anderen geeft, terwijl hij zijn eigen pijn/depressie verbergt. Hoewel ik een paranormale scepticus ben, ben ik blij dat hij het ideaal van de zorg voor anderen kan overnemen om mensen te helpen die worstelen met onverklaarbare gebeurtenissen.
Comments are closed.